Yosemite - Manteca - San Francisco

Hierbij onze laatste update over onze reis. Momenteel zitten we in ons hotel in San Francisco, morgenmiddag om een uur of 2 onze tijd vertrekken we weer richting ons geliefde kikkerlandje.

Onze reis naar Yosemite begonnen we American Style met ontbijt bij Denny’s. Hoe Dave het voor elkaar krijgt weet ik niet, maar hij krijgt hier altijd een enorme voorraad eten voor geschoteld. Drie van de vier borden zijn van hem!

We hebben de beren in Yosemite niet gezien, maar we hebben ze wel ’s nachts om de camper heen horen scharrelen. We hebben geprobeerd om ze te verrassen met onze zaklamp, maar het was veel en veel te donker helaas. Het was de bedoeling dat we twee nachten in Yosemite zouden blijven, maar met nog 4 uur rijden te gaan en een camper die voor 11 uur op locatie moest zijn hebben we ervoor gekozen om een dagje eerder te vertrekken naar een bestemming iets dichterbij ons eindpunt San Francisco. In Yosemite hebben we nog wel een stukje gewandeld om de watervallen te bewonderen. Hier onder enkele foto's van de camping in Yosemite en het park zelf.

Onze laatste bestemming met de camper werd een dorpje op de route, Manteca. Onderweg zijn we nog even langs Denise gereden voor wat vers fruit.

De camping lag aan de San Joaquin rivier waar we alle ruimte van de wereld hadden. Hier hebben we voor de laatste keer de barbecue aan gestoken en de camper uitgeruimd.

Eenmaal de camper ingeleverd zijn we San Francisco in gereden.

De zeehonden bij Pier39

Het hoogtepunt van ons bezoek aan SF was het bezoek aan voormalig gevangenis Alcatraz. Het eiland ligt vlak voor de kust van San Francisco maar ligt vaak in de mist waardoor het er een stuk kouder is dan op het vasteland.

De luchtplaats

De twee foto's hier boven zijn van de isoleercel. Zodra de deur dicht gaat is het compleet donker.

Dit is een normale cel, hier moet ook nog een bed bij in. Super klein dus!

We hebben echt een geweldige reis gehad, maar vinden het nu ook wel weer lekker om naar huis te gaan. Tot snel!

Las Vegas - Lone Pine

Je geeft je man een taak.. en dan vergeet ‘ie de helft. Kun je alsnog aan de bak.. pffff..

Even op chronologische volgorde:

In National Park Zion hebben we weer wat wildlife gespot. De hertjes kwamen weer gezellig over onze kampeerplek heen scharrelen.

En even een fotootje van ons o-zo-welkome zachte bedje in de hotelkamer in Las Vegas. Heerlijk om weer eens op een bed te liggen waarbij je niet met een nek hernia wakker wordt ’s ochtends.

En natuurlijk ons uitzicht op de Strip. Met deze foto krijgen jullie misschien een beetje een beeld hoe achterlijk groot de hotels daar zijn.

Komt deze zaak jullie bekend voor Discovery Channel kijkers?

En de Maestro himself ook even op de foto natuurlijk om even duidelijk te maken dat we niet zomaar ergens een foto vandaan gehaald hebben.

Vervolgens zijn we door gereden om een hapje te eten bij Penny van The Big Bang Theory.

Eenmaal Vegas uit kwamen we weer in de woestijn terecht. Jullie mogen allemaal wel heel dankbaar zijn dat we dit hier veilig kunnen typen en niet ontvoerd zijn door aliëns in Area 51.

Na een ellenlange rit door de woestijn kwamen we uit in Death Valley. Wetende dat onze camper verhuurmaatschappij ons hier niet op wilde pikken als we met pech kwamen te staan én met temperaturen boven de 40 graden was dit een spannend ritje. Helemaal toen de motor van onze camper het wat zwaar kreeg en begon te roken. Maar na een kwartiertje koelen was hij weer tevreden en konden we met een bijna gerust hart weer op weg.

En zo zitten (liggen) we er nu bij, klaar om morgen onze tocht naar Yosemite National Park te vervolgen. We zitten hier twee dagen op een natuurcamping tussen de beren, dus waarschijnlijk komt er dan geen update (mam).

Zion - Las Vegas

Zo hier weer even een update vanuit de USA…

Deborah was te lui om een blog te schrijven dus ik ben de klos om een verhaal te typen. 2 dagen geleden alweer zijn we vertrokken naar Zion. Hier moesten we door een tunnel heen welke net groot genoeg was voor de camper. Toen wij daar aankwamen gooide ze dan ook de tunnel dicht aan de andere kant zodat wij beide rijbanen konden gebruiken. Dat vinden de mensen aan de andere kant niet leuk… gna gna..

In Zion hebben we een tocht gemaakt door de Narrows… Dit is een pad door de bergen heen en zoals het woord al doet vermoeden is het daar krap…. en nat! Je moet namelijk op sommige stukken, lees bijna alles, door het water heen waden. Dat had Deborah er weer niet bij verteld anders had ondergetekende gelijk de spreekwoordelijke handdoek in de ring gegooid. Maar ik moet zeggen, het was er erg mooi. En had ik al gezegd nat?

Na deze toch zijn we vertrokken naar het al zo bruisende Vegas. Hier zaten we gelukkig in een hotel zodat we hier niet met die lompe camper hoefde te klieren. Maar Vegas is precies wat we ervan voorgesteld hadden. Veel gokken, veel eten, veel dure spullen waar je je eventuele winst weer aan kunst uitgeven. Kortom; veel verpakking, weinig inhoud. Maar opzich wel leuk om mee te maken. Zo hebben ze hier bijvoorbeeld een gedeelte van Venetië nagebouwd met gondel, zingende gondelier en de toren van het Sint Marco plein.

We hebben veel gebruik gemaakt van de korting coupons welke we al in Nederland verzameld hadden. Deborah had daarnaast gezegd dat wij net getrouwd waren (foei Deborah!). Daarom kwamen ze ook nog eens een fles champagne op de kamer bezorgen… We kunnen dus stellen dat ze weinig aan ons verdient hebben!

Gelukkig hebben we deze gekte weer achter ons gelaten en zijn we onderweg naar een rustige camping welke midden in de natuur ligt. Daarover volgende keer meer…

Bryce Canyon - Zion NP

Vandaag moesten we vroeg op, want Deborah moest zo nodig paardrijden. Dus David om half 8 uit bed gesleept (half 7 zelfs voor zijn gevoel, we zijn gister door een tijdzone heen gereden en het is hier nu een uur later dan de tijd waar we net aan gewend waren) en richting Bryce Canyon gereden.

David heeft nog even getwijfeld of hij mee zou gaan (ja echt), maar gelukkig heeft hij dit niet gedaan. De tocht was waanzinnig mooi, maar ging over erg smalle bergpaadjes langs kliffen de Canyon in. Echt een super ervaring!

Na de tocht zijn we door gereden naar Zion National Park. Hier verblijven we twee dagen en morgen gaan we dit park verkennen. Momenteel zitten we er zo bij:

Met dit als uitzicht:

Needles – Grand Canyon – Bryce Canyon

Hè, hè.. eindelijk weer toegang tot de beschaving via internet. DIe Amerikanen moeten toch wat aan hun bereik doen.

Maandag hebben we de nacht door gebracht in Needles, midden in de woestijn. Het was bloedheet, maar wel een bijzondere ervaring. Tijdens de weg er naartoe hebben we een stukje van de oude Route 66 mee gepakt, hier hadden we echt het gevoel midden in het wilde Westen te zijn. (Of op de set van Breaking Bad)

Ongeveer 2 uur voordat we bij onze bestemming aan zouden moeten komen stuitten we op een wegversperring. Onze navigatie gaf een alternatieve route aan, maar na een half uur deze route te hebben gevolgd stopte het asfalt ineens. Toen voelde het helemaal alsof we in de middle of nowhere waren, en met geen calamiteiten service van onze camper verhuurmaatschappij op onverharde wegen zijn we maar weer omgedraaid.

De dag daarna zijn we vertrokken richting de Grand Canyon. Op de weg hier naartoe zijn we een klein stukje om gereden via het plaatsje Oatman; een voormalig goudzoekersplaatsje dat nu is ingericht op toeristen en waar een kudde ezels vrij rond loopt. David had meteen een klik met een van hen en heeft hem met veel moeite achter moeten laten.

Bij de Grand Canyon aan gekomen zijn we direct op de shuttle bus gestapt om de Canyon te bekijken. Het is waar wat iedereen zegt die er geweest is: het is onmogelijk om de grootsheid op een foto vast te leggen. Wat is dit waanzinnig groots en mooi! We stonden hier op een natuurcamping, dus zonder water (behalve in de tank van de Camper dan) en elektriciteit. We zaten hier midden in het bos en in eens kwam er een kudde herten over onze campeerplaats heen gewandeld.

Hoewel deze camping helemaal back-to-basic was hadden we gelukkig wel de beschikking over een BBQ. Dus toen het vuur eenmaal opgestookt was hebben we lekker Amerikaanse steak gebakken en Marshmallows geroosterd.

Vandaag zijn we verder gereden naar Bryce Canyon. Onderweg hebben we een tussenstop gemaakt bij Horseshoe Bend. Dit is een uitloper van de Grand Canyon waar de Colorado River doorheen loopt. Dit was uiteindelijk nog mooier dan de Grand Canyon zelf. We hebben er uiteindelijk al 2180 kilometer op zitten, dus David rijdt met de camper alsof hij nooit anders gedaan heeft, en we hebben er nog 1600 voor de boeg.

Morgen gaat Deborah Bryce Canyon te paard verkennen en daarna vertrekken we richting Zion National Park.

Los Angeles

Vanochtend zijn we vroeg vertrokken richting de Warner Brothers studio’s voor onze rondleiding. De grootste reden voor ons om hier naartoe te gaan was de Central Perk set uit Friends die er nog steeds staat. Helaasch Pindakaasch was er deze periode onderhoud aan het pand waar deze set staat dus was deze vandaag gesloten.

We begonnen de tour met de rondleiding over de straten van New York, het lijkt allemaal net echt maar als je op de muren klopt voel je dat de stenen nep zijn en als je door de ruiten kijkt zie je dat het niet meer is dan de voorkant van de gebouwen. Zelfs de kauwgom op de grond is handmatig toegebracht. De bomen zijn het enige echte in deze straat. Hoewel.. als er toevallig opnames zijn waarbij het de bedoeling is dat het lijkt alsof het herfst is, worden de blaadjes handmatig geplukt. Is er daarna een andere productie waarbij er een 's zomerse sfeer gecreëerd moet worden, dan worden de blaadjes weer handmatig aan de bomen geplakt. Raar wereldje!

Hier onder zie je een van de straten op het terrein:

In Friends (voor de kenners, dit is TOW They Sing “The Lion Sleeps Tonight”; waar Ross zijn aapje Marcel ziet tijdens opnames van een film) ziet het er zo uit:

Op deze set zijn gisteren opnames geweest van de serie Pretty Little Liars.

Mooi straatje zo toch?

Van dichtbij ziet het achterste gebouwer zo uit. Allemaal fake.

Ook was er momenteel een Batman tentoonstelling waar onder andere de echte Batmobiles ten toon gesteld worden.

Na de tentoonstelling zijn we wezen kijken op wat sets die nog gebruikt worden. We mochten hier geen foto’s maken, dus hier een Google plaatje voor het idee. We mochten een kijkje nemen op de set van The Big Bang Theory en van een nieuwe serie Clipped. De lachende mensen die je tijdens de afleveringen hoort zijn overigens niet van een lachband werd ons vandaag verteld, maar bij elke aflevering is publiek aanwezig waarvan het lachen opgenomen wordt.

Na ons uitstapje naar Warner Bros zijn we op zoek gegaan naar het Hollywood Sign. We hebben hem niet kunnen vinden, haha. We zijn toen maar door gereden naar Sunset Boulevard om daar een hapje te eten. Vervolgens zijn we doorgereden naar de dure(!) winkelstraat Rodeo Drive voor wat etalage (Deborah) en auto (David) gegluur.

Hierna zijn we naar Santa Monica en Venice Beach aan het strand gereden.

Santa Monica:

Venice Beach:

Na onze beste vriend Google geraadpleegd te hebben, hebben we toch nog het Hollywood Sign gevonden. Hoezee! (Een kadertje voor de duidelijkheid, door de schemering is hij onzichtbaar geworden of de foto)

Bijna bij de camper terug gekomen werden we nog even aangehouden door de LAPD voor een alcohol controle. Hebben we dat ook weer mee gemaakt!

Onze conclusie: Las Vegas is een rare stad. De stad bestaat uit verschillende wijken die met snelwegen aan elkaar verbonden zijn. Onze huurauto was geen overbodige luxe, want we waren steeds minimaal 20 minuten onderweg naar onze volgende stop. Alles is hier ingericht op auto’s, het OV kennen ze hier niet en de wegen hebben allemaal minimaal 3 rijstroken. Het is ook echt een stad van uitersten; aan de ene kant kom je de ene Bugatti, Bentley of Lamborghini na de andere tegen, aan de andere kant staat er zo wat bij ieder stoplicht een bedelaar. We hebben erg leuke dagen gehad, maar we hebben nu ook wel veel zin om weer verder te trekken.

Monery - Pismo Beach - LA

Hierbij weer even een update uit het zonnige USA…

Gisteren zijn we vertrokken naar Pismo Beach. We hebben een mooie route afgelegd langs de 17 Mile Drive. Deze betaalde route leidt met mooie kronkelwegen door de bergen heen waarbij we verschillende mooie huizen tegen gekomen zijn. Aan deze route staan namelijk alleen maar miljoenen optrekjes.

Aan deze route lagen ook verschillende strandjes waarbij je zeehonden kon spotten. Bij het eerste strand moesten we even wachten maar toen zagen we er toch echt 1 voorbij zwemmen.

Toen we deze gabber even op de foto gezet hadden vertrokken we voldaan om de route verder af te leggen en kwamen daarbij langs een strand waarbij het zand niet meer te zien was omdat er alleen maar zeehonden lagen. Hadden we dit geweten dan hadden we het eerdere strandje overgeslagen, maar ja, als je alles weet dan kun je met een kwartje de wereld rond…

Ook een leuk wetenswaardigheidje… Toen we daar rond reden werden we ingehaald door verschillende dure bolides welke helemaal vol gestickerd waren. Bleek Gumball 3000 ook deze route te volgen. Dit was voor maestro David natuurlijk een lust voor het oog en oor...

Hier komen er weer 2 paar snelle jongens voorbij stormen...

Hier staat David nog even na te genieten van het geluid van deze bolides.

Aangekomen in Pismo beach hebben we maar snel ons mandje opgezocht. De volgende dag zijn we vertrokken naar LA waar we onze huur auto opgehaald hebben. Omdat we hier twee dagen zitten is het wel makkelijk om een iets handzamere auto te hebben. Dit is dus een handzame Mini Cooper S Cabrio geworden. Heerlijk in het zonnetje met de wind in de haren door LA heen cruisen… Wat wil een mens nog meer…

Morgen gaan we LA verder onveilig maken. We beginnen bij de Warner Brothers films studio. Hier staan allemaal sets van bekende series en films. Dan kunnen we dus eens bekijken hoe we thuis in de maling genomen worden op TV. Daarna gaan we maar eens mooie optrekjes bekijken en visite kaartjes van Tom uitdelen.

Morgen meer…..

Dag 2 - de eerste kilometers

Gisteren zijn we de camper op wezen halen en hebben we vast boodschappen gedaan bij de Walmart. Meteen een vuurdoop voor Dave: inparkeren op een redelijk klein parkeerterrein. Wat een natuurtalent, die jongen.

Inmiddels zitten de eerste 200 kilometers er op en hebben we het eerste stukje van de Highway 1 gehad. Vanuit San Francisco hebben we behoorlijk wat file gehad, maar toen we de stad eenmaal achter ons gelaten hadden reed het redelijk vlot door. De route is nog niet heel spannend geweest, maar alshet goed is gaat daarvandaag verandering in komen.Vandaag vervolgen we onze weg langs de kust via de Highway 1 richting Pismo Beach.

Terwijl ik dit typ isDavid de buitenkant van de camper aan het wassen met ons afwaswater. Er is namelijk een verbod op waterverspilling aangezien het hier al vier jaar (!!) niet geregend heeft.

Vanwege de nog niet zo spectaculaire route hierbij alleen even wat slecht-daglicht-iPhone-foto's van ons onderkomen de komende twee weken.

Het keukentje, met daar achter het toilet en daar tegenover de douche.